دلم گرفته دلم شکسته کاش میشد قبل شروع هرچیزی اخرشو دید،دلم واسه خودم نمیسوزه واسه دلم میسوزه واسه دلی که هر وقت خواستم روش مرهم بزارم بیشتر شکست ،واسه دلی که دیگه مرهم نمیخواد چون اندازش از مرهمی که باید گذاشت روش کوچیکتر شده میترسیدم از روزی که کسی صدامو نشنوه اما خدا خواست این روزم تو زندگیم باشه ،خدایا بازم شکر همیشه شکر من بنده ی بدی نبودم شکر که همه چیزمو ازم میگیری .شکر
نمیدونم چرا هر وقت میخوام یه چیز جدید بنویسم نا خوداگاه با شاید و کاش شروع میشه .
یعنی اینقدر اشتباهات زندگیم زیاد بوده؟؟؟ یا من خسته از تکرارم یا ترسیده از تکرار
باورهای ماست که زندگی رو قشنگ میکنه باور به دست آوردن خواسته هامون جالب اینجاست که این خواسته هامون ممکنه بزرگترین آرمان زندگیمون باشه ولی مدتی بعد ما بشیم آرمان خواسته هامون
همه ما محتاجیم به این که دلیل زندگی کسی باشیم و کسی دلیل زندگیمون باشه کاش(دوباره تو متنم نوشتم کاش) هیچ آدمی بی دلیل نباشه و از دلیل زندگیشم فرار نکنه
خودمونو گول نزنیم.......